Peter Gidal
— Hall UK, 1968, 10’, Z/W, 16mm
Als voornaam lid van de London FilmMakers’ Co-operative, was Peter Gidal ondergedompeld in de avant-gardescene. Gidal was een overtuigd structuralist en hield ervan om te spelen met korreligheid, duur, tempo en uiteenlopende montagestructuren. Met zijn antinarratieve, niet-representatieve cinema daagt Gidal systematisch de kijker intellectueel uit en met Hall is dat niet anders. Een alledaagse ruimte wordt weergegeven: een hal en een gedeeltelijk zichtbare kamer, er zijn foto’s op de muur en fruit ligt op tafel. De visuele ervaring van de kijker lijkt monotoon, maar door een complex spel van duur, herhaling en jump cuts, verdwaalt de kijker alsnog in deze strikt afgebakende ruimte.
Chantal Akerman
— Saute ma ville, 1968, 13’, Z/W, DCP
18 oktober 1970 is een mijlpaal in de Belgische film- en televisiegeschiedenis: voor het eerst wordt er een film van Chantal Akerman aan het grote publiek getoond. Akerman maakte haar allereerste kortfilm Saute ma ville toen ze amper 18 jaar oud was. Ze speelt zelf de hoofdrol van een jonge vrouw, geïsoleerd en verveeld in een onpersoonlijk flatgebouw. Zingend doorheen haar dag, loopt ze de trap op, haar keuken in en sluit ze zichzelf op. Haar huishoudelijke taken voert ze echter uit in een staat die aan delirium grenst: slapstickgewijs gooit ze haar kookgerei op de grond, om vervolgens krampachtig haar keuken te poetsen. Saute ma ville — blaas mijn stad op — is een feministische kritiek op de gedomesticeerde huisvrouw, een protest tegen alledaagse, afstompende rituelen.
Ian Breakwell, Mike Leggett
— Sheet, 1970, 21’, Z/W, 16mm
De Britse underground werd mee vormgegeven door Ian Breakwell, een Britse, veelzijdige kunstenaar die schilderde, tekende, fotografeerde, filmde en bovenal zijn omgeving waarnam. In zijn werk wordt de focus dan ook veelal gelegd op het ongewone maar evenzeer het banale in het dagelijkse leven. Sheet, een kortfilm die hij realiseerde samen met Mike Leggett, verdiept zich in die onverwachte wereld. Een drie meter lang wit laken verschijnt en verdwijnt in architecturale en plattelandse omgevingen. Waar zal het straks opduiken?